هولوگرافی تکنیکی است که اجازه می‌دهد میدان نوری در آن ضبط شده و بعدا دوباره مانند ابتدا بازسازی شود. این در حالی اتفاق می‌افتد که میدان نوری اصلی، دیگر وجود ندارد چون شی اولیه نیز دیگر در محیط مد نظر حضور ندارد. هولوگرافی را از لحاظ منطق می‌توان به ضبط صدا تشبیه کرد. میدان صدا توسط ارتعاشات آلات موسیقی یا تار‌های صوتی به وجود می‌آید. صدای ضبط شده، این ارتعاشات را به صورت رمزگذاری شده نگهداری می‌کند. این اطلاعات بعدا بدون نیاز به حضور میدان صوتی اصلی، قابل شنیدن خواهد بود. هولوگرافی حتی شباهت بسیار بیشتری به ضبط صدا Ambisonic دارد که در آن هر زاویه از میدان صوتی ضبط شده قابلیت بازتولید را دارد.

لیزر

در هولوگرافی از طریق لیزر، هولوگرام از طریق نور لیزر ضبط می‌شود که لحاظ رنگی بسیار خالص و منظم است. شاید تنظیمات مختلفی برای تولید هولوگرام استفاده شود و انواع متفاوتی از آن تولید شود اما همه هولوگرام‌ها شامل تعامل نور از جهات مختلف و تولید الگوی تداخل میکروسکوپی هستند که یک صفحه، فلیم یا راسنه‌ها به صورت عکاسی ضبط می‌کنند. در یک ترکیب ترکیب مشترک، پرتو لیزر به دو قسم تقسیم می‌شود. یکی از این قسمت‌ها به عنوان پرتو شی و دیگری به عنوان پرتو مرجع شناخته می‌شود. پرتو شی با عبر دادن آن از لنز گسترش پیدا می‌کند و برای روشنایی سوژه مورد استفاده قرار می‌گیرد. رسانه مد نظر برای ضبط در جایی قرار گرفته است که وقتی نور از شی منعکس یا پراکنده می‌شود، به آن خواهد رسید. لبه رسانه ضبط در نهایت به عنوان پنجره‌ای از آن شی مد نظر مشاهده می‌شود، کار خواهد کرد. بنابر این مکان رسانه باید با توجه به این مسائل انتخاب شود. پرتو  مرجع نیز گسترش پیدا کرده برای برای نورپردازی مستقیم در محیط استفاده می‌شود. در اینجا نور مرجع با نوری که از شی ساطع شده ملاقات کرده تا در نهایت الگوی تداخل مد نظر ایجاد شود. همانند عکاسی، هولوگرافی برای تاثیر صحیح بر محیط که قرار است ضبط در آن انجام شود نیاز به نور مناسب دارد. بر خلاف عکاسی، در طول قرار گرفتن در معرض نور منبع، عناصر نوری، محیط ضبط و سوژه باید همه نسبت به یکدیگر کاملا بی حرکت بمانند تا در حدود یک چهارم طول موج نور، از نور یا الگوی تداخل استفاده شود. در غیر این صورت هولوگرام تار خواهد شد و به صورت کلی قابل استفاده نیست. در حالی که موجودات زنده اصولا کاملا ثابت نخواهند بود برای تصویر برداری هولوگرامی باید از نور لیزر بسیار قوی استفاده کرد. به خاطر مضرات موجود اینکار به ندرت و صرفا در محیط آزمایشگاهی انجام می‌شود. قرار گرفتن در معرض نور لیزر با قدرت بسیار کمتر در حدود چند ثانیه تا چند دقیقه، طبیعی است.

دستگاه

با تابیدن بخشی از پرتو نور به صورت مستقیم در محیط ضبط و بخشی دیگر به شی مد نظر به گونه‌ای که این نور به رسانه ضبط بازگردد، هولوگرام به وجود می‌آید. برای آرایش منعطف ضبط هولوگرام نیاز است که پرتو لیزر از طریق تعدادی عناصر مختلف هدایت شود که آن را به طریق مختلف تغییر می‌دهد. اولین عنصر، شکاف پرتو نور است. این عنصر پرتو نو را به دو پرتو یکسان تقسیم می‌کند که هرکدام جهت‌های مختلفی را هدف قرار می‌گیرند.

• یک پرتو (معروف به نور یا پرتو شی) با استفاده از لنز‌ها پخش شده و توسط آینه‌ها به صحنه مد نظر منتقل می‌شود. برخی از نورهای پراکنده (منعکس شده) از صحنه سپس در محیط ضبط قرار می‌گیرند.
• پرتوی دوم (بیشتر به عنوان پرتو مرجع شناخته می‌شود) نیز با استفاده از لنز‌ها پخش می‌شود اما به گونه‌ای هدایت می‌شوند که با صحنه تماس نداشته باشند اما به صورت مستقیم در محیط ضبط قرار خواهند گرفت.

ماده‌های مختلفی به عنوان رسانه ضبط مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از معمول‌ترین راهکار‌ها استفاده از فیلمی شبیه به فیلم عکاسی (امولوسیون عکاسی هالید نقره) است اما اینکار با غلظت بسیار بالاتره دانه‌های واکنشی نسبت به نور انجام می‌شود. استفاده از این ماده باعث می‌شود که هولوگرام وضوح تصویر بسیار بالاتری را داشته باشد. لایه‌ای از این رسانه ضبط به لایه‌ای شفاف متصل می‌شود که معمولا از جس شیشه است اما امکان استفاده از پلاستیک نیز وجود دارد.

منبع : https://ravanavr.com/

https://www.diigo.com/user/samihberge3

https://visual.ly/users/samihberge3/portfolio

https://www.mixcloud.com/SamihBerge3/